Ook: E-obligatie, stabiliteitsobligatie, eurozone bond, soms eurobond.
Gezamenlijk (gemeenschappelijk) door de eurolanden (de landen van de eurozone) uitgegeven en gegarandeerd schuldpapier (obligaties).
Op dit moment (2020) zijn dergelijke obligaties er nog niet, maar zij worden door velen als een onderdeel van de oplossing voor de Europese schuldencrisis gezien. Mogelijk zal de coronacrisis (2020) de komst van euro-obligaties versnellen (er wordt in dat kader ook al gesproken van 'corona-obligaties' of 'corona-bonds').
Van euro-obligaties zou bijvoorbeeld sprake zijn als voor het aantrekken van extra kapitaal voor het Europese noodfonds voor de euro - de European Financial Stability Facility (EFSF) - een uitgifte van obligaties plaats zou vinden ('EFSF bonds').
Ook kan de uitgifte plaats gaan vinden via een soort agentschap voor de eurozone; afzonderlijke eurolanden geven dan zelf geen staatsleningen meer uit, maar krijgen het benodigde geld van dat agentschap.
Bij de introductie van euro-obligaties wordt het lenen wordt voor 'eurozondaars' goedkoper. De rente op deze obligaties zou hoger uitvallen dan nu het geval is voor de sterkere landen in de eurozone - zoals Duitsland en Nederland - en lager voor de zwakkere landen in de eurozone, de eurozondaars, zoals Griekenland, Ierland en Portugal. Immers, naarmate beleggers meer twijfelen over de solvabiliteit van een land, des te meer rentecompensatie zij verlangen. Een introductie van euro-obligaties zou dus vreemd genoeg een beloning zijn voor de eurozondaars, en een straf voor de landen in de eurozone die hun financiële huishouding goed op orde hebben. Er wordt daarom soms ook wel spottend gesproken over rentesocialisme. Ook de term 'moral hazard' wordt in dit verband regelmatig gebezigd.
Aan een dergelijk systeem zullen daarom strenge eisen met betrekking tot begrotingsdiscipline en economische hervormingen gekoppeld moeten worden.
Diverse vooraanstaande economen menen dat de introductie van euro-obligaties noodzakelijk is.
Voorbeeld
'Zonder euro-obligaties gaat de eurozone eraan, daar ben ik van overtuigd. Als je schulden van eurolanden deels poolt, los je het schuldenprobleem grotendeels op. Je voegt daarbij alleen de ‘goede schuld’ samen: die schuld die onder de vereiste 60 procent van het bruto binnenlands product ligt. Alles wat een land méér aan schuld heeft, wordt niet samengevoegd. Op die manier kan een land goedkoop lenen voor alle goede schuld. Voor alles daarboven betaalt het hogere rentes. Dat moedigt landen aan om de schulden in toom te houden. Het voorkomt ook dat het ene land opdraait voor de hoge schulden van het andere land. Tegelijkertijd kan elk land altijd essentiële leningen afsluiten tegen aantrekkelijke rentes. Euro-obligaties maken de eurozone minder kwetsbaar.'
Bron: NRC.nl, interview met Belgische monetaire econoom Paul De Grauwe - 24-06-2011.
Voor landen met een overheidsschuld van meer dan 60 procent van het bruto binnenlands product (bbp) wordt gedacht aan de oprichting van een schuldaflossingsfonds (Debt Redemption Fund), waarin schulden boven de 60 procent van het bbp zouden kunnen worden ondergebracht, waartegen dit fonds vervolgens langlopende obligaties zou gaan uitgeven. Dit is een variant op de euro-obligaties.
Engels: eurobond (een woord dat al een oudere betekenis heeft, zie: eurobond); EU-Bond, stability bond, joint bond, joint eurozone debt.
Zie ook: mutualisatie van de Europese schuld, rentesocialisme, safe asset, European Financial Stability Facility, agentschap, schuldagentschap, begrotingsdiscipline, schuldaflossingsfonds, blue bond proposal, rode obligaties, blauwe obligaties, moral hazard, Nieuw & Actueel in 2011. Vergelijk: T-Bond, eurobond, schuldaflossingsfonds, euro-bill.
 Tip anderen
|
