Een methode om agio c.q. disagio en direct toerekenbare transactiekosten te verreffenen over de looptijd van een (rentedragend) financieel instrument. De kostprijs wordt gedurende de looptijd van het instrument verhoogd of verlaagd tot de nominale waarde; dat kan zowel lineair gebeuren als op basis van de effectieve rente.
Bij de linaire methode gaat het in absolute bedragen telkens om een constante last of bate in de verlies- en winstrekening.
Bij de effectieve rente wordt uitgegaan van een gelijkblijvend percentage van amortisering; de effectieve rente is de rentevoet die verwachte toekomstige kasstromen disconteert naar de eerste waardering, oftewel de interne rekenrente (IRR).
Zie ook: reële waarde, amortisatie, afschrijven, kostprijs, resultatenrekening, waardering, rekenrente.
|
