Nederlands: gevangendilemma. Situatie uit de speltheorie waarbij personen of partijen moeten trachten om zonder overleg met de anderen van de groep, zonder informatie en kennis van het gedrag van de anderen, tot een optimale beslissing te komen. De theorie laat zien dat in sommige strategische situaties, waarin beide partijen individueel hun beste strategie kiezen, het uiteindelijke resultaat toch voor allebei de partijen slecht uitpakt.
Voorbeeld
'Het verschijnsel Trump, zit daar nog iets wetenschappelijks aan? Zeker wel. Voor de zomer al schreef het Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone een spannend speltheoretisch stuk over Trump. Ze vergeleken hem met het beroemde vierregelige computerprogramma Tit for Tat uit 1980. Robert Axelrod schreef het om het befaamde Prisoner's Dilemma op te lossen. In dat gedachtenspel wordt twee arrestanten vrijheid beloofd als ze de ander verklikken. Klikken ze beiden, dan krijgen ze vier jaar. Zwijgen ze beiden, dan krijgen ze twee jaar. Wat is dan de beste strategie, klikken of niet? .....Axelrod liet zien dat als het spel keer op keer wordt gespeeld, de beste strategie is om de tegenpartij steeds met gelijke munt te betalen. Als die klikte, klik je, als die zweeg, zwijg je. Altijd. Wie ervan afwijkt, verliest. Laat dat nou precies de strategie zijn waarmee Trump opereert: belonen wie voor hem is en afstraffen wie tegen hem is.'
Bron: Volkskrant - 29-10-2016.
Zie ook: speltheorie, zero sum game.
 Tip anderen
|
