Ook: rating shopping. Een praktijk onder emittenten van - vaak complexe - financiële producten, zoals gestructureerde producten, om te kiezen voor de meest gunstige kredietbeoordeling ('rating') van een 'credit rating agency', een kredietbeoordelaar.
Dit werkt als volgt. Vaak worden financiële constructies kosteloos beoordeeld op kredietwaardigheid door kredietbeoordelaars als Fitch, Moody's en Standard & Poor's Corp.. De emittenten (meestal banken) kiezen vervolgens voor de partij die de meest positieve 'rating' afgeeft en betalen deze partij dan ook.
In de Verenigde Staten wordt naar aanleiding van de kredietcrisis gekeken naar het aan banden leggen van dergelijke praktijken; door de hiervoor beschreven werkwijze onstaan voor kredietbeoordelaars 'perverse prikkels' bepaalde constructies gunstig te beoordelen, om vervolgens ook de waarderingsopdrachten in de wacht te slepen.
Zie ook: kredietcrisis, credit rating agency, kredietbeoordelaar.
|
