Nederland: door financiële instellingen bijgehouden registers met namen van klanten of derden die een risico zouden kunnen vormen.
Gezien de mogelijk grote consequenties van een opname in het register (zoals het bij geen enkele bank een rekening kunnen openen) dienen de betrokken instellingen vanzelfsprekend de grootst mogelijke zorgvuldigheid in acht te nemen.
Er zijn twee soorten verwijzingsregisters:
- het interne verwijzingsregister (IVR) dat alleen benaderbaar is door daartoe gemachtigd personeel van de eigen instelling;
- het extern verwijzingsregister (EVR); een opname in dit register kan er voor zorgen dat alle deelnemers aan het incidentenwaarschuwingssysteem op de hoogte komen van die opname.
Voorbeeld
'In de zomer van 2012 wordt 1.530 euro op de bankrekening van een 19-jarige ING-klant gestort. Het geld wordt vrijwel meteen gepind. Bij ING vermoeden ze vals spel. Ze denken dat hun klant een money mule (geldmuilezel) is, iemand die tegen betaling zijn rekening beschikbaar stelt aan criminelen om geld wit te wassen dat ze met oplichting verdienen. De bank treedt hard op. De rekening van de klant wordt opgeheven en hij wordt voor acht jaar in het Extern Verwijzingsregister (EVR) geplaatst: een lijst waarop banken gegevens over ‘foute’ klanten delen. Deze zwarte lijst maakt van de man een financiële paria. Hij vertelt ING dat hij onder dwang zijn pinpas en pincode heeft afgestaan. Maar de bank gelooft hem niet. Dat de rechter de man vrijspreekt, maakt op ING evenmin indruk. De bank wil hem acht jaar lang op de zwarte lijst houden.'
Bron: NRC - 18-10-2019.
Zie ook: register, zwarte lijst. Vergelijk: Centraal Informatie Systeem.
 Tip anderen
|
