Letterlijk: corporate cocaïne, cocaïne van het bedrijfsleven.
Begrip uit de VS waarmee gedoeld wordt op de inkoop van eigen aandelen door beursgenoteerde ondernemingen.
Deze ondernemingen worden vaak beoordeeld op de winst per aandeel en aandelenkoers. Grootschalige aandeleninkoopprogramma's worden door bedrijven ingezet om de winst per aandeel en koers een (tijdelijke) duw omhoog te geven. Bestuurders met een beloning die gekoppeld is aan de koers of winst per aandeel kunnen hiervan dan profiteren, evenals beleggers met een korte beleggingshorizon. Net als bij cocaïne is er sprake van een tijdelijk gevoel van succes en onoverwinnelijkheid; deze aandeleninkoopprogramma's poetsen dus de kortetermijnresultaten op, maar maskeren eigenlijk zwakheden.
Voorbeeld
'En wat is er tegen een belasting op de inkoop van eigen aandelen door beursgenoteerde bedrijven? Die kopen meer en meer eigen aandelen in, ook in Nederland. Daar is al heel lang kritiek op, ook van grote beleggers die liever zien dat bedrijven in nieuwe projecten investeren. In de Verenigde Staten kreeg het fenomeen de bijnaam corporate cocaine: je wordt er tijdelijk high van, maar niet permanent beter. Want kunnen bedrijven echt geen goede investeringen vinden? Of is aandeleninkoop een manier om beleggers te paaien en in sommige gevallen zo de beloning van de top te verhogen?'
Bron: NRC, column Marike Stellinga - 29-09-2023.
Zie ook: inkoop van eigen aandelen, winst per aandeel, aandelenkoers, winststuring, perverse prikkels.
|
