Letterlijk: corporate cocaïne, cocaïne van het bedrijfsleven.
Begrip uit de VS waarmee gedoeld wordt op de inkoop van eigen aandelen door beursgenoteerde ondernemingen.
Deze ondernemingen worden vaak beoordeeld op de winst per aandeel en aandelenkoers. Grootschalige aandeleninkoopprogramma's worden door bedrijven ingezet om de winst per aandeel en koers een (tijdelijke) duw omhoog te geven. Bestuurders met een beloning die gekoppeld is aan de koers of winst per aandeel kunnen hiervan dan profiteren, evenals beleggers met een korte beleggingshorizon. Net als bij cocaïne is er sprake van een tijdelijk gevoel van succes en onoverwinnelijkheid; deze aandeleninkoopprogramma's poetsen dus de kortetermijnresultaten op, maar maskeren eigenlijk zwakheden.
Voorbeeld
'De westerse markteconomieën lijken scheef te trekken in het voordeel van het grootbedrijf, de multinational die zich nergens gebonden voelt en vaak bulkt van het geld. Met dat geld weten bedrijven tegenwoordig vaak niks beters te doen dan eigen aandelen in te kopen. Investeren in de echte economie levert kennelijk minder op. Vorig jaar kochten bedrijven in de Verenigde Staten voor 800 miljard dollar aan eigen aandelen op, 55 procent meer dan een jaar eerder, en een record. ......Het fenomeen kreeg in de Verenigde Staten de bijnaam corporate cocaine: je wordt er tijdelijk high van maar niet permanent beter.'
Bron: NRC - 05-07-2019.
Zie ook: inkoop van eigen aandelen, winst per aandeel, aandelenkoers, winststuring, perverse prikkels.
 Tip anderen
|
