In een vast contract voor de prijs van geleverde energie (elektriciteit, gas) legt de consument de prijs voor een bepaalde periode (bijvoorbeeld 1 of 3 jaar) vast. Daarmee wordt voor die periode zekerheid verkregen voor de maandelijkse energie-uitgaven. Na de inval van Rusland in Oekraïne in februari 2022 stegen de energieprijzen tot ongekende niveaus. De energiebedrijven durfden de risico's daarvan niet aan en boden geen vaste contracten meer aan. Nadat in de eerste helft van 2023 de prijzen daalden en enige rust op de energiemarkt terugkeerde werden weer vaste contracten aangeboden.
Voorbeeld
'Nieuwe keuzestress door terugkeer van het vaste energiecontract - (.....) Inmiddels kan de private sector de risico’s weer aan. Op de gasmarkt hoeft geen €300 per megawattuur (Mwh) te worden betaald, maar kost dat minder dan €25. Voor de wat langere termijn zijn de gascontracten duurder: levering in januari 2024 kost zo’n €43 per Mwh. Maar ook dat soort prijzen zijn voor de energiebedrijven prima te behappen. Daarom durven ze het weer aan om de eindgebruiker contracten met vaste prijzen aan te bieden. Nederlanders kunnen zich weer verzekeren tegen toekomstige prijsstijgingen.
Maar de terugkeer van het vaste contract leidt tot nieuwe keuzestress. Want is het nou verstandig om meteen weer voor vast te gaan? Of kun je beter nog even wachten tot de prijzen verder zijn gedaald?'
Bron: FD Mathijs Bouman, 2-6-2023
Vergelijk: vast contract (arbeidsmarkt).
|
