De 'lo spread' is de benaming voor rendementsverschil (spread) tussen 10-jarige Italiaanse benchmarkobligaties (staatsleningen) en hun Duitse equivalenten. Met andere woorden de BTP-Bund spread.
De Italiaans-Duitse spread geldt als dé angstbarometer voor de eurozone. Het renteverschil ten opzichte van het Duitse anker in de markt is van alle landen ook het grootst in Italië. Een toenemende spread is een maatstaf voor ongerustheid op de financiële markten, een teken dat er twijfels zijn over de schuldhoudbaarheid.
Ten tijde van de eurocrisis worstelden de 'perifere landen' - Italië, maar ook Portugal, Ierland, Griekenland en Spanje (samen oneerbiedig de PIIGS genoemd) - met een enorme schuldencrisis. Beleggers deden hun ‘perifere’ staatsleningen massaal van de hand uit vrees dat de eurozone het niet zou overleven.
Inmiddels is de situatie - onder andere door een reeks hervormingen - sterk verbeterd.
Voorbeeld
'Vraag een Nederlander naar de belangrijkste Europese spread en hij of zij zal vermoedelijk denken aan het smeersel van Heinz voor op de sandwich. In Italië is dat heel anders. Daar is ‘Lo Spread’, het renteverschil tussen een Italiaanse en een Duitse tienjaarslening, gemeengoed. Zeker sinds Silvio Berlusconi in het najaar van 2011 zijn premierschap moest neerleggen omdat de spread huizenhoog was opgelopen en hij feitelijk door de Europese Centrale Bank onder curatele was gesteld.'
Bron: FD - 09-07-2025.
Zie ook: BTP-Bund spread, angstindicator, eurocrisis, schuldencrisis, spread, schuldhoudbaarheid, perifere landen, PIIGS. Vergelijk: Le Spread.
|
