Populaire benaming voor de in het Verdrag van Maastricht gemaakte afspraken over Europese begrotingsdiscipline.
Dit hield onder meer in dat elk land het begrotingstekort onder 3% per jaar zou houden (met slechts incidentele overschrijdingen, op straffe van een boete), en de staatsschuld (overheidsschuld) onder 60% van het bruto binnenlands product.
Deze norm was van toepassing in de aanloop naar de invoering van de euro. Per 2000 zijn de afspraken vervangen door het Pact voor Stabiliteit en Groei.
Voorbeeld
'Maastricht ten grave gedragen - De Europese Commissie heeft een voorstel gedaan om de begrotingsregels te hervormen. Hervormen is ‘Brussel’-taal voor afschaffen. Het is wel duidelijk dat een politiek marketingbureau er een plas over heeft gedaan. De tekst begint met de verhoogde kans op boetes. Dat klinkt streng, maar men zegt niet hoe of wat. De boetes gaan wel naar beneden. De omschrijving van hoe de nieuwe regels er dan uit moeten zien, is buitengewoon vaag. De eurolanden moeten wel snel akkoord geven, zodat de opvolger van Maastricht per 2024 in kan gaan. Noem me cynisch, maar dit zijn stuk voor stuk allemaal punten die ongemakkelijk aanvoelen. Typisch gevalletje van wetgeving doordrukken. Natuurlijk moet er wel wat met de oude regels gebeuren. Niemand hield zich er aan. Frankrijk is in de afgelopen vijftien jaar slechts driemaal onder de 3% tekortnorm gebleven. Wat heb je aan regels als niemand zich er aanhoudt? Met overigens één uitzondering, Nederland.'
Bron: BNR, column Corné van Zeijl - 11-11-2022.
Zie ook: Verdrag van Maastricht, drieprocentsnorm, begrotingsdiscipline, begrotingstekort, Pact voor Stabiliteit en Groei, getallenfetisjisme.
|
