Juridisch begrip. Verzuim betekent dat iemand zijn verplichtingen uit overeenkomst niet is nagekomen, nadat daartoe voldoende gelegenheid is verschaft.
Hoofdregel is dat verzuim pas intreedt nadat de tekortschietende partij nog eenmaal de gelegenheid heeft gekregen om binnen een redelijke termijn zijn of haar verplichtingen na te komen, maar deze termijn onbenut is gebleven. Het geven van die redelijke termijn doet men door middel van een ingebrekestelling.
Engels: breach, default, neglect>.
Zie ook: verzuim, in gebreke blijven, ingebrekestelling, default, debiteur, debiteurenrisico, tegenpartijrisico, settlementrisico, betalingsachterstand, betalingsonmacht, wanbetaling, wanbetaler, credit event, kredietbewaking.
 Tip anderen
|
