Een door econoom John Maynard Keynes geformuleerde paradox: als de consumenten allen tegelijk meer willen sparen, leidt dit tot een afname van de vraag (minder consumptie) en uiteindelijk tot minder besparingen. Want door een dalende consumptie zal de productie dalen, en daarmee ook het nationaal inkomen. Er zal een krimp van de economie optreden, zodat er ook weer minder gespaard kan worden. Teleurgesteld door het feit dat ze niet meer hebben kunnen sparen vergroten consumenten hun spaarneiging, waardoor de productie verder daalt. Kortom: er ontstaat een neerwaartse spiraal.
Ook wel gebruikt als aanduiding voor het gegeven dat in Nederland het totale spaartegoed (in ieder geval in de decennia voorafgaande aan 2014) al vele jaren stijgt, terwijl tegelijkertijd de spaarquote een dalende trend vertoonde.
In werkelijkheid is dit een schijnparadox: de toename van de collectieve besparingen is in de beschouwde periode zodanig groot dat het de afname van de vrije besparingen ruimschoots overstijgt.
Engels: paradox of thrift, paradox of saving.
Zie ook: Keynes, John Maynard, krimp van de economie, conjunctuur, nationaal inkomen, inkomen, sparen, spaarquote, spaarwoede, spaaroverschot, vrije besparingen, collectieve besparingen, voorzorgssparen. Vergelijk: stimuleren van de economie, zekerheidsparadox.
|
