Gharar is het Arabische woord voor onzekerheid, risico, gevaar.
Het is moslims niet toegestaan om onzekerheid in een contract in te bouwen. Bij contracten moet er zekerheid bestaan ten aanzien van het goed, de te betalen prijs en de datum van ontvangst.
Onzekerheid doet zich voor als bijvoorbeeld de hoeveelheid en de kwaliteit van een verhandeld goed niet bekend zijn. Verder dient de te betalen prijs vast te staan en mag deze niet afhankelijk zijn van toekomstige gebeurtenissen. Risico dat samenhangt met externe marktomstandigheden valt hier hier niet onder.
Concreet gaat het om risico’s die men neemt door het aangaan van een contract op basis waarvan iemand zich verplicht tot het leveren of afnemen van goederen of waardepapieren tegen een bepaalde prijs, maar op een toekomstig tijdstip. Hierbij is relevant dat de waarde van de goederen of de waardepapieren, op het moment van het afsluiten van het contract onbekend is. Hieruit volgt dat financiële instrumenten zoals afgeleide instrumenten (bijvoorbeeld optiecontracten, termijncontracten) binnen de islamitische wetgeving niet zijn toegestaan.
Zie ook: Islamitisch bankieren, takaful, risico.
|
