De Britse gouden standaard bezweek na hyperinflatie in 1931, maar het systeem werd nieuw leven ingeblazen tijdens de internationale conferentie die in 1944 werd gehouden in Bretton Woods, in de Amerikaanse staat New Hampshire. Hier werd een herziene goudstandaard overeengekomen: de wisselkoersen van de nationale munteenheden van de belangrijkste economische machten werden aan de Amerikaanse dollar gekoppeld en de dollar kon worden ingewisseld voor goud tegen een vaste prijs van USD 35,- per ounce.
Het monetair stelsel van Bretton Woods wordt daarom soms wel de goudwisselstandaard genoemd. De centrale banken verschaften dollars in ruil voor hun nationale munteenheid en omgekeerd.
Door de Verenigde Staten werd de koppeling tussen dollars en goud in 1971 eenzijidig beëindigd, als gevolg van een serie maatregelen van de Amerikaanse president Nixon, waardoor het systeem van Bretton Woods ging ter ziele ging. Onder meer de stijgende kosten voor de Vietnam-oorlog maakten dat president Nixon de koppeling losliet. Dit leidde tot een enorme ongedekte kredietverstrekking. Het loslaten van de goudstandaard had grote consequenties voor de dollar. Destijds verloor de wereld zijn vertrouwen in de dollar en de prijzen van grondstoffen stegen. Daarop ontstond een golf van inflatie.
In de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 zeggen enkele Republikeinse kandidaten weer terug te willen naar de goudwisselstandaard.
Zie ook: geld, wisselkoers, vaste wisselkoers, monetair stelsel, Bretton Woods, goud, goudreserve, dollar, dollarpeg. Vergelijk: gouden standaard.
 Tip anderen
|
