Kosten van het eigen vermogen. Wat bedoeld wordt is het rendement (de 'rate of return') dat een onderneming in theorie betaalt aan diegenen die investeren in de onderneming door een aandelenbelang te nemen.
Deze kapitaalverstrekkers zoeken naar een rendement op hun geïnvesteerde geld, dat in verhouding moet staan tot het genomen risico. Vanuit het oogpunt van de kapitaalverschaffers willen de geldschieters (kredietverstrekkers) beloond worden met rente. Verschaffers van eigen vermogen (beleggers in aandelen) willen rendement maken door het ontvangen van dividend en/of een waardestijging van hun belegging (vermogenswinst). De onderneming moet betalen voor het kapitaal dat zij van anderen verkrijgt, vermogenskosten genaamd. Dergelijke kosten worden opgesplitst in de kosten van vreemd vermogen ('cost of debt') en de kosten van eigen vermogen ('cost of equity') van een onderneming en worden toegerekend aan deze twee soorten kapitaalbronnen.
Terwijl de huidige kosten van vreemd vermogen van een onderneming betrekkelijk gemakkelijk kunnen worden afgeleid uit de rentevoeten op de kapitaalmarkten, zijn de huidige kosten van eigen vermogen niet waarneembaar en moeten zij worden geraamd. De financiële theorie en praktijk biedt verschillende financiële modellen voor het schatten van de kosten van eigen vermogen van een bepaalde onderneming. Een voorbeeld is het Capital Asset Pricing Model (CAPM).
Zie ook: vermogenskosten, risico, rendement, risico-rendementsprofiel. Vergelijk: cost of debt.
 Tip anderen
|
