Vorm van fraude waarbij iemand via internet een vriendschaps- of liefdesrelatie met een ander tracht aan te gaan, met als enige doel om die persoon geld afhandig te maken. Oplichters proberen het vertrouwen van iemand te winnen en gewiekst in te spelen op de emoties en het gemoed van het (potentiële) slachtoffer. Zodra een vertrouwensband gegroeid is, beginnen de oplichters geld te vragen (bijvoorbeeld om een vliegtuigticket te betalen of als voorschot om de medische kosten te dekken van een ziek familielid). Nadat het geld geïnd is, blijft het plots stil aan de andere kant. In werkelijkheid heeft de 'vriend' nooit bestaan.
Oplichters zoeken hun potentiële slachtoffers vaak via datingsites en -applicaties zoals Tinder, maar ze gebruiken ook e-mail, chat of sociale media zoals Facebook om in contact met slachtoffers te komen. De eerste kennismaking kan zelfs via telefoon gebeuren.
Daarbij maken ze steevast gebruik van een vals profiel. Dat kan een fictieve naam zijn of een gestolen identiteit van een werkelijk persoon.
Een Vlaams neologisme uit 2015. In 2018 ook in Nederland gesignaleerd.
Zie ook: fraude, identiteitsfraude, creditboy, social media-fraude, cryptofraude. Vergelijk: social media-fraude.
|
