Een 3D Secure-betaling is een creditcard-transactie waarbij de kaarthouder niet alleen het kaartnummer invult, maar ook gevraagd kan worden om een code of wachtwoord in te vullen. Dit verkleint de kans op fraude.
Het 3D Secure-protocol werd in 2001 geïntroduceerd.
3D Secure 1.0 (of 3DS) leidde kaartgebruikers om naar een website die werd beheerd door de uitgevende bank, de bank waar de klant zijn kaart ontving. Op die site moesten ze vervolgens een aantal bijkomende beveiligingsvragen beantwoorden. Denk maar aan een uniek wachtwoord of een tijdelijk wachtwoord dat ze via sms hadden ontvangen.
Ook het gebruik van de kaartverificatiecode of cvc-code vormt een onderdeel van de beveiliging.
3D Secure 2 (ook bekend als 3DS2, 3DS 2.0 en 3D Secure 2.0) laat bedrijven en betaalproviders toe om meer transactiegegevens te delen met de uitgevende bank. Deze nieuwe standaard werd in 2018 geïntroduceerd.
Sinds oktober 2022 worden 3DS-1.0 betalingen in Europa door heel wat belangrijke card schemes - onder andere Visa en Mastercard - niet langer ondersteund. Voor de meeste kaarttransacties gebruiken ze nu verificatie via 3DS2. Het nieuwe protocol is ook nodig om aan de richtlijnen op het vlak van strong customer authentication (SCA) te kunnen voldoen.
Zie ook: betaling, betalingsverkeer, creditcard, authenticatie, strong customer authentication, cvc-code, fraude.
|
