De gulden financieringsregel is een begrotingsnorm uit de publieke sector. Deze houdt in dat de overheid mag lenen voor kapitaaluitgaven (investeringen), maar lopende uitgaven (zoals uitkeringen en salarissen) dient te financieren uit lopende inkomsten (zoals de opbrengst van belasting). De kapitaallasten, die bestaan uit de rentelasten en de afschrijving op de investeringen, moeten eveneens worden goedgemaakt uit de lopende inkomsten.
De gulden financieringsregel gold in Nederland in een groot deel van de negentiende eeuw en in de eerste helft van de twintigste eeuw. Na de Tweede Wereldoorlog groeide het besef dat het begrotingssaldo een instrument is om de economie in de richting van bestedingsevenwicht te dirigeren. Om deze reden werd afscheid genomen van de gulden financieringsregel. Sindsdien maakt het begrotingsbeleid geen onderscheid meer tussen kapitaaluitgaven en lopende uitgaven, aangezien beide een vergelijkbare invloed hebben op de bestedingen.
(Bron: ESB.nu, artikel Jan Donders & Flip de Kam - 25-09-2025)
Zie ook: overheid, begroting, begrotingsbeleid. Vergelijk: gouden balansregel.
|
