Wiskundig model voor de berekening van de theoretische optieprijs van een optie (de theoretische optiewaarde). Tevens kan met een dergelijk model de gevoeligheid van de optieprijs voor kleine veranderingen van de prijsbepalende factoren worden berekend (zie ook: positiedelta, -gamma, enzovoorts).
Er zijn veel verschillende modellen voor verschillende typen opties en onderliggende waarden. Het meest bekende optiemodel is het Black-Scholes model.
De variabelen die in de modellen worden gebruikt om de theoretische optieprijzen van standaard call opties en put optie te berekenen zijn:
- de koers van onderliggende waarde (spotkoers),
- de uitoefenprijs of exercise prijs,
- de resterende looptijd van een optie,
- de beweeglijkheid of volatiliteit,
- de (financierings-) rente,
- opbrengsten van de onderliggende waarden, denk aan: dividendopbrengsten (aandelen en aandelen index), couponopbrengsten (obligaties), rente-ontvangsten op vreemde valuta's (valuta-opties).
Voor meer exotische optietypen zijn diverse modelvarianten ontwikkeld.
Engels: option model, option pricing model.
Zie ook: optie, call optie, put optie, Europese optie, Amerikaanse optie, exotische opties, theoretische optiewaarde, analytische optiemodellen, binomiaal model (optiemodel), arbitrageprincipe, stochastisch, volatiliteit, implied volatility, put-call pariteit, theoretische waarde, Grieken, delta, gamma, theta, eta, vega, rho, fugit, Black-Scholes model (optiemodel), Cox-Ross-Rubinstein model (optiemodel), Garman-Kohlhagen (optie-)model, deltaneutrale positie, mark-to-model, normale verdeling, lognormale verdeling, structurer, financial engineer.
|
